باب ۴: جایزبودن خواندن نماز سنّت به حالت سوارى بر اسب یا شتر و یا هر چیز دیگرى و رو به هرجایى که باشد
۴۰۶- حدیث: «ابْنِ عُمَرَ، قَالَ: كَانَ النَّبِیُّ جیُصَلِّی فِی السَّفَرِ عَلَى رَاحِلَتِهِ حَیْثُ تَوَجَّهَتْ بِهِ، یُومِئُ إِیمَاءَ، صَلاَةَ اللَّیْلِ إِلاَّ الْفَرَائِضَ، وَیُوتِرُ عَلَى رَاحِلَتِهِ» [۴۴۴].
یعنی: «ابن عمر گوید: پیغمبر جبه هنگام سفر نماز شب را در حالى که بر شترش سوار بود مىخواند و ارکان آن را به صورت اشاره به جا مىآورد و فرقى نداشت که شترش رو به قبله باشد یا خیر و تنها نمازهاى واجب را به حالت سوارى نمىخواند، و نماز وترش را هم بر روى شترش مىخواند».
۴۰۷- حدیث: «عَامِرِ بْنِ رَبِیعَةَ، أَنَّهُ رَأَى النَّبِیَّ جصَلَّى السُّبْحَةَ بِاللَّیْلِ فِی السَّفَرِ عَلَى ظَهْرِ رَاحِلَتِهِ حَیْتُ تَوَجَّهَتْ بِهِ» [۴۴۵].
یعنی: «عامر بن ربیعه گوید: دیدم که پیغمبر جنماز سنّت شب را در سفر بر پشت شترش مىخواند و فرق نمىکرد که شترش به چه جهتى حرکت مىکند».
۴۰۸- حدیث: «أَنَسٍ عَنْ أَنَسِ بْنِ سِیرِینَ، قَالَ: اسْتَقْبَلْنَا أَنَسًا حِینَ قَدِمَ مِنَ الشَّأمِ فَلَقِینَاهُ بِعَیْنِ التَّمْرِ، فَرَأَیْتُهُ یُصَلِّی عَلَى حِمَارٍ، وَوَجْهُهُ مِنْ ذَا الْجَانِبِ، یَعْنِی عَنْ یَسَارِ الْقِبْلَةِ، فَقُلْتُ: رَأَیْتُكَ تُصَلِّی لِغَیْرِ الْقِبْلَةِ، فَقَالَ: لَوْلاَ أَنِّی رَأَیْتُ رَسُولَ اللهِ جفَعَلَهُ لَمْ أَفْعَلْهُ» [۴۴۶].
یعنی: «انس بن سیرین گوید: وقتى که انس بن مالک از شام برگشت ما به استقبالش رفتیم و در جایى به نام عین التمر به او رسیدیم، او را دیدم که بر خرى سوار شده است و نماز مىخواند و رویش به طرف قبله هم نیست، به او گفتم: شما را دیدم رو به غیر قبله نماز مىخواندى؟ انس بن مالک گفت: ما دام که من پیغمبر جرا نمىدیدم که این کار را مىکرد هرگز آن را نمىکردم».
[۴۴۴]- أخرجه البخاری فی: ۱۴ كتاب الوتر: ۶ باب الوتر فی السفر. [۴۴۵]- أخرجه البخاری فی: ۱۸ كتاب تقصیر الصلاة: ۱۲ باب تطوع فی السفر فی غیر دبر الصلاة وقبلها. [۴۴۶]- أخرجه البخاری فی: ۱۸ كتاب تقصیر الصلاة: ۱۰ باب صلاة التطوع على الحمار.