باب ۱۹: اهمیت دادن به پوشیدن عورت
۱۹۵- حدیث: «جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ جكَانَ یَنْقُلُ مَعَهُمُ الْحِجَارَةَ لِلْكَعْبَةِ، وَعَلَیْهِ إِزَارُهُ؛ فَقَالَ لَهُ الْعَبَّاسُ عَمُّهُ یَا ابْنَ أَخِی لَوْ حَللْتَ إِزَارَكَ فَجَعَلْتَهُ عَلَى مَنْكِبَیْكَ دُونَ الْحِجَارَةِ قَالَ فَحَلَّهُ فَجَعَلَهُ عَلَى مَنْكِبَیْهِ، فَسَقَطَ مَغْشِیًّا عَلَیْهِ؛ فَمَا رُئِیَ بَعْدَ ذلِكَ عُرْیانًا» [۲۲۱].
یعنی: «جابر بن عبدالله گوید: پیغمبر ج(قبل از بعثت) براى تجدید بناى کعبه با قریش سنگ مى‌آورد و لنگى هم پوشیده بود، عمویش به او گفت: اگر این لنگ را از دامنت باز کنى و بر روى شانه‌ات در زیر سنگ‌ها قرار دهى (تا سنگ‌هایى را که روى شانه‌ات قرار مى‌دهى تو را اذیت نکنند بهتر است) جابر بن عبدالله گوید: پیغمبر جآن لنگ را از دامنش باز کرد و روى شانه‌اش قرار داد، ولى در اثر شدت حیا و شرم بیهوش شد. دیگر پیغمبر جاز آن به بعد هیچ‌گاه به حالت لخت و عریان دیده نشده است».
[۲۲۱]- أخرجه البخاری فی: ۸ كتاب الصلاة: ۸ باب كراهیة التعری فی الصلاة وغیرها.