باب ۷۸: اثبات اینکه مسلمانان در آخرت پروردگار خود را مى‌بینند
۱۱۳- حدیث: «أَبِی مُوسَى، أَنَّ رَسُولَ اللهِ جقَالَ: جَنَّتَانِ مِنْ فِضَّةٍ آنِیَتُهُمَا وَمَا فِیهِمَا، وَجَنَّتَانِ مِنْ ذَهَبٍ، آنِیَتُهُمَا وَمَا فِیهِمَا، وَمَا بَیْنَ الْقَوْمِ وَبَیْنَ أَنْ یَنْظُرُوا إِلَى رَبِّهِمْ إِلاَّ رِدَاءُ الْكِبْر عَلَى وَجْهِهِ فِی جَنَّةِ عَدْنٍ» [۱۳۰].
یعنی: «ابوموسى گوید: پیغمبر جفرمود: دو باغ در بهشت وجود دارد که تمام وسائل و آنچه در آن‌ها موجود است از نقره مى‌باشد و دو باغ دیگر در آن وجود دارد که ظروف و تمام آنچه در آن‌ها قرار دارد، از طلا هستند تنها مانعى که در بین مسلمانان و نگاه کردن آنان به سوى پروردگارشان در بهشت موجود است پرده عظمت و کبریایى ذات الله است».
(علماء مى‌فرمایند: پیغمـبر جبه نحـوى با اعراب سـخن مى‌گفت که سخن‌هایش را بفهمند و انواع تشبیهات و کنایه را به کار مى‌گرفت تا آنان بتوانند مقصودش را درک کنند، پیغمبر جدر اینجا از بین رفتن مانع در رؤیت ذات الله را به کنا رفتن رداء (پرده) تشبیه فرموده است [۱۳۱].
[۱۳۰]- أخرجه البخاری فی: ۶۵ كتاب التفسیر: ۵۵ سورة الرحمن: ۱ باب قوله (ومن دونهما جنتان). [۱۳۱]- شرح نووى بر مسلم، ج ۳، ص: ۱۶.