باب ۳: صفات و شرایط وضو، و معرّفى وضوى کامل
۱۳۵- حدیث: «عُثْمَانَ بْنِ عَفَّانَ دَعَا بِإِنَاءٍ فَأَفْرَغَ عَلَى كَفَّیْهِ ثَلاَثَ مِرَارٍ فَغَسَلَهُمَا، ثُمَّ أَدْخَلَ یَمِینَهُ فِی الإِنَاءِ، فَمَضْمَضَ وَاسْتَنْشَقَ، ثُمَّ غَسَلَ وَجْهَهُ ثَلاَثًا، وَیَدَیْهِ إِلَى الْمِرْفَقَیْنِ ثَلاَثَ مِرَارٍ، ثُمَّ مَسَحَ بِرَأْسِهِ، ثُمَّ غَسَلَ رِجْلَیْهِ ثَلاَثَ مِرَارٍ إِلَى الْكَعْبَیْنِ، ثُمَّ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: مَنْ تَوَضَّأَ نَحْوَ وُضُوئِی هذَا ثُمَّ صَلَّى رَكْعَتَیْنِ لاَ یُحَدِّثُ فِیهِمَا نَفْسَهُ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ» [۱۵۶].
یعنی: «عثمان بن عفانس، ظرف پر آبى را خواست، آنگاه سه دفعه آب را بر هردو کف دست‌هایش ریخت و آن‌ها را شست، (پس از تمیز کردن آن‌ها) دست راستش را در ظرف آب فرو برد و با آب آن دهن و بینى خود را شست سپس سه بار صورتش را شست و دست‌هایش را تا آرنج سه بار شست، سپس سرش را مسح نمود و بعد از مسح سر. پاهایش را با استخوان برجسته‌اى که در ابتداى ساق و انتهاى پشت پا قرار دارد و به قوزک معروف است، شستشو داد، آنگاه عثمان گفت: پیغمبر جفرموده است: کسى که مانند این وضوى من وضو بگیرد، و بعد از آن دو رکعت نماز بخواند، و در این دو رکعت فکرش را به مسائل دنیوى و چیزهایى که ربطى به نماز ندارند مشغول نکند، خداوند گناه‌هایى (صغیره) گذشته او را مى‌بخشد».
«مضمض: دهانش را شست. استنشاق: آب در بینى کردن».
[۱۵۶]- أخرجه البخاری فی: ۴ كتاب الوضوء: ۲۴ باب الوضوء ثلاثًا ثلاثًا.