باب ۵: بیان ایمانى که انسان به وسیله آن وارد بهشت خواهد شد
۷- حدیث: «أبی أیوبَ الأَنصاریّسأَنَّ رجلاً قال: یا رسول الله أخبرنی بعمل یُدْخِلُنی الجنة، فقال القوم: مَا لَهُ مَالَه فقال رسولُ اللهِ ج: أَرَبٌ مَّا لَهُ فقال النبیُّ ج: تعبُدُ اللهَ لا تُشْرِكُ بهِ شیئًا وتُقیمُ الصَّلاةَ وَتُؤْتِی الزكاةَ وَتَصِلُ الرَّحِمَ ذرْها قَال كأنّه كانَ عَلى رَاحِلَتِهِ» [۹].
یعنی: «ابو ایوب انصارى مى‌گوید: مردى گفت اى رسول خدا، عملى را به من نشان بده که بوسیله آن داخل بهشت شوم، مردم با عصبانیت گفتند این مرد چه مى‌گوید و چه مى‌خواهد؟ پیغمبر جفرمود: حتماً کارى و منظورى دارد در پاسخ این مرد فرمود: خدا را پرستش کن، هیچ انباز و شریکى براى او قرار مده، نماز واجب را به جاى آور، زکات را بپرداز و صله رحم را رعایت کن. سپس پیغمبر فرمود: اگر کار دیگرى ندارى افسار شترم را رها کن».
ابو ایوب انصارى گوید: مثل اینکه این گفتگو در حالى انجام گرفت که پیغمبر جسوار بر شترش بود و آن مرد نیز محکم افسار شترش را در دست گرفته بود.
«ذرها: افسار را رها کن».
۸- حدیث: «أَبی هُرَیْرَةَسأَنَّ أَعْرابِیًّا أَتَى النَّبِیَّ جفَقالَ: دُلَّنی عَلى عَمَلٍ إِذا عَمِلْتُهُ دَخَلْتُ الجنة قَالَ: تَعْبُدُ اللهَ لا تُشْرِكُ بِهِ شَیْئًا، وَتُقیمُ الصَّلاةَ المَكْتُوبَةَ، وَتُؤَدِّی الزَّكَاةَ الْمفْروضَة وَتَصُومُ رَمَضانَ قَالَ وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لاَ أَزِیدُ عَلى هذا فَلَمّا وَلّى، قَالَ النَّبِیُّ جمَنْ سَرَّهُ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَلْیَنْظُرْ إِلى هَذا» [۱۰].
یعنی: «ابو هریره گوید: یک عرب بدوى پیش پیغمبر جآمد، گفت: اى رسول خدا عمل و عبادتى را به من نشان بده که اگر آن را انجام دهم وارد بهشت شوم، پیغمبر جفرمود: خدا را پرستش کن و هیچ شریکى برایش قرار مده، نمازهاى واجب را به نحو احسن به جا آور و زکات واجب را بپرداز، ماه رمضان را روزه بگیر. اعرابى گفت: قسم به آنکس، که جان من در دست اوست این‌ها را انجام مى‌دهم و چیزى بر آن‌ها نمى‌افزایم وقتى که از حضور پیغمبر خارج شد پیغمبر جفرمود: کسى که دوست دارد اهل بهشت را ببیند، این مرد را تماشا کند».
[۹]- أخرجه البخاری فی: ۷۸ كتاب الأدب: ۱۰ باب فضل صلة الرحم. [۱۰]- أخرجه البخاری فی ۲۴ كتاب الزكاة: ۱ باب وجوب الزكاة.