باب ۴۰: ثواب و فضیلت گوش دادن به قرائت قرآن و درخواست قرائت از کسى که قرآن را در حفظ دارد و دقّت در معنى آن و گریه کردن به وقت شنیدن قرآن
۴۶۳- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: اقْرَأْ عَلَیَّ قَالَ: قُلْتُ أَقْرَأُ عَلَیْكَ، وَعَلَیْكَ أُنْزِلَ قَالَ: إِنِّی أَشْتَهِی أَنْ أَسْمَعَهُ مِنْ غَیْرِی قَالَ: فَقَرَأْتُ النِّسَاءَ، حَتَّى إِذَا بَلَغَتُ (فَكَیْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بشَهِیدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَى هؤلاَءِ شَهِیدًا) قَالَ لِی: كُفَّ أَوْ أَمْسِكْ فَرَأَیْتُ عَیْنَیْهِ تَذْرِفَانِ» [۵۰۶].
یعنی: «عبدالله بن مسعود گوید: پیغمبر جفرمود: قرآن را برایم بخوان، گفتم: من قرآن بخوانم در حالى که قرآن بر شما نازل شده است؟! پیغمبر جفرمود: دوست دارم آن را از غیر خودم بشنوم. ابن مسعود گوید سوره نساء را خواندم تا به این آیه رسیدم که مى‌فرماید: (عجیب حالت خطرناکى است وقتى که در میان هر ملتى شاهدى از میان خودشان علیه آنان اقامه مى‌نماییم و تو را هم شاهد این ملت (ملت پیغمبر جقرار مى‌دهیم)، پیغمبر جفرمود: کافى است وقتى که قرائت را قطع کردم دیدم اشک از چشمانش جارى مى‌باشد».
۴۶۴- حدیث: «ابْنِ مَسْعُودٍ عَنْ عَلْقَمَةَ قَالَ: كُنَّا بِحِمْصَ، فَقَرَأَ ابْنُ مَسْعُودٍ سُورَةَ یُوسُفَ، فَقَالَ رَجُلٌ: مَا هكَذَا أُنْزِلَتْ، قَالَ: قَرَأْتُ عَلَى رَسُولِ اللهِ جفَقَالَ: أَحْسَنْتَ وَوَجَدَ مِنْهُ رِیحَ الْخَمْرِ، فَقَالَ: أَتَجْمَعُ أَنْ تُكَذِّبَ بِكِتَابِ اللهِ وَتَشْرَبَ الْخَمْرَ فَضَرَبَهُ الْحَدَّ» [۵۰۷].
یعنی: «علقمه گوید: در شهر حمص بودیم ابن مسعود سوره یوسف را خواند، یک نفر گفت: این سوره این طور نازل نشده است، ابن مسعود گفت: من آن را براى پیغمبرجخوانده‌ام (و پیغمبر جایرادى نگرفته است، تو ایراد مى‌گیرى؟!) آن مرد گفت: احسنت، آفرین، ابن مسعود متوجه شد که بوى شراب از دهن آن مرد مى‌آید، گفت: آیا از روى جهالت تکذیب کلام خدا مى‌نمایى وشراب هم مى‌خورى؟! سپس ابن مسعود حدّ شرابخوارى را بر او اجرا نمود».
[۵۰۶]- أخرجه البخاری فی: ۶۶ كتاب فضائل القرآن: ۳۵ باب البكاء عند قراءة القرآن. [۵۰۷]- أخرجه البخاری فی: ۶۶ كتاب فضائل القرآن: ۸ باب القرّاء من أصحاب النبی ج.