باب ۸: لعن شیطان در اثناى خواندن نماز جایز است
۳۱۴- حدیث: «أَبِی هُرَیْرَةَ، عَنِ النَّبِیِّ ج، قَالَ: إِنَّ عِفْرِیتًا مِنَ الْجِنِّ تَفَلَّتَ عَلَیَّ الْبَارِحَةَ لِیَقْطَعَ عَلَیَّ الصَّلاَةَ، فَأَمْكَنَنِی اللهُ مِنْهُ، فَأَرَدْتُ أَنْ أَرْبِطَهُ إِلَى سَارِیَةٍ مِنْ سَوَارِی الْمَسْجِدِ حَتَّى تُصْبِحُوا وَتَنْظُرُوا إِلَیْهِ كُلُّكُمْ، فَذَكَرْتُ قَوْلَ أَخِی سُلَیْمَانَ (رَبِّ هَبْ لِی مُلْكًا لاَ یَنْبَغِی لأَحدٍ مِنْ بَعْدِی) فَرَدَّهُ خَاسِئًا» [۳۴۹].
یعنی: «ابو هریره گوید: پیغمبر جفرمود: شب ناگهان یک جن کافر بر من ظاهر شد و مى‌خواست نمازم را قطع نماید ولى خداوند مرا بر آن مسلط گردانید و بر آن غالب آمدم، خواستم آن را به یکى از ستون‌هاى مسجد ببندم تا همه شما صبح آن را تماشا کنید، امّا گفته برادر خود سلیمان را به یاد آوردم که گفت: (پروردگارا! ملکى را به من ببخش که کسى بعد از من آن را نداشته باشد) بعداً خداوند این شیطان را ناامید و رانده شده برگرداند».
«تفلّت: ناگهان ظاهر شد. ساریه: ستّون».
[۳۴۹]- أخرجه البخاری فی: ۸ كتاب الصلاة: ۷۵ باب الأسیر أو الغریم یربط فی المسجد.