باب ۸۸: شفاعت پیغمبر جبراى ابوطالب و تخفیف عذاب او به واسطه شفاعت پیغمبر
۱۲۵- حدیث: «الْعَبَّاسِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِسقَالَ لِلنَّبِیِّ ج: مَا أَغْنَیْتَ عَنْ عَمِّكَ فَإِنَّهُ كَانَ یَحُوطُكَ وَیَغْضَبُ لَكَ قَالَ: هُوَ فِی ضَحْضَاحٍ مِنْ نَارٍ وَلَوْلاَ أَنَا لَكَانَ فِی الدَّرَكِ الأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ» [۱۴۴].
یعنی: «عباس بن عبدالمطلب (عموى پیغمبر جبه پیغمبر جگفت: تو براى عمویت (ابوطالب) فایده‌اى نداشتى او از تو خیلى دفاع مى‌کرد و به خاطر تو ناراحت و خشمگین مى‌شد، پیغمبر جفرمود: او اکنون در قطعه نازکى از آتش قرار دارد و اگر به خاطر من نمى‌بود در پایین‌ترین چاه دوزخ قرار مى‌گرفت».
«یحوطك: از تو حفاظت و دفاع مى‌کرد. ضحضاح: آبى است کم، بر روى زمین که عمق آن تا مچ پاها باشد و در اینجا براى آتش کم به کار گرفته شده است».
۱۲۶- حدیث: «أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّسأَنَّهُ سَمِعَ النَّبِیَّ ج، وَذُكِرَ عِنْدَهُ عَمُّهُ، فَقالَ: لَعَلَّهُ تَنْفَعُهُ شَفَاعَتِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَیُجْعَلُ فِی ضَحضَاحٍ مِنَ النَّارِ یَبْلُغُ كَعْبَیْهِ یَغْلِی مِنْهُ دِمَاغهُ» [۱۴۵].
یعنی: «ابوسعید خدرىسگوید: یک‌بار درباره ابوطالب پیش پیغمبر جبحث شد شنیدم پیغمبر جفرمود: امیدوارم شفاعت من در قیامت براى او مفید واقع شده باشد، او در جایى قرار داده مى‌شود که آتش آن کم است و تنها تا مچ پایش در آتش فرو مى‌رود. ولى مغزش از شدت حرارت آن به جوش مى‌آید».
[۱۴۴]- أخرجه البخاری فی: ۶۳ كتاب مناقب الأنصار: ۴۰ باب قصة أبی طالب. [۱۴۵]- أخرجه البخاری فی: ۶۳ كتاب مناقب الأنصار: ۴۰ باب قصة أبی طالب.