باب ۳۰: واجب است ادرار یا هر نجاست دیگرى را که در مسجد مشاهده‌ى شود با پاشیدن آب بر روى زمین تمیز گردد و براى تمیزشدن آن ریختن آب بر روى زمین کافى است و نیاز به کندن آن ندارد
۱۶۲- حدیث: «أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ أَنَّ أَعْرَابِیًّا بَالَ فِی الْمَسْجِدِ فَقَامُوا إِلَیْهِ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ ج: لاَ تُزْرِمُوهُ ثُمَّ دَعَا بِدَلْوٍ مِنْ مَاءٍ فَصُبَّ عَلَیْهِ» [۱۸۵].
یعنی: «انس بن مالک گوید: یک عرب بدوى در مسجد ادرار کرد، مردم به او حمله کردند، پیغمبر جفرمود: اجازه دهید تا ادرارش را تمام کند، سپس دستور داد یک سطل آب را آوردند و آب را بر جاى ادرار پاشیدند».
«لا تزرموه: ادرار را بر او قطع نکنید و به او اجازه دهید تا آن را تمام کند».
[۱۸۵]- أخرجه البخاری فی: ۷۸ كتاب الأدب: ۳۵ باب الرفق فی الأمر كله.