باب ۱۲: ایمان داراى شعبه‌هاى متعدد است
۲۱- حدیث: «أَبِی هُرَیْرَةَسعَنِ النَّبِیِّ جقَالَ: «الاِْیمَانُ بِضْعٌ وَسِتُّونَ شُعْبَةً وَالْحَیَاءُ شُعْبَةٌ مِنَ الاِْیمَانِ» [۲۴].
یعنی: «ابوهریره گوید: پیغمبر جفرمود: ایمان شصت و چند شعبه دارد، وحیاء یکى از شعبه‌هاى ایمان است».
«بضع: عددهاى بین ۳ تا ۹ مى‌باشد، بضع وستّون یعنى بین ۶۳ تا ۶۹».
۲۲- حدیث: «ابْنِ عُمَرَ: أَنَّ رَسُولَ اللهِ جمَرَّ عَلى رَجُلٍ مِنَ الأَنْصارِ وَهُوَ یَعِظُ أَخَاهُ فی الْحَیاءِ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ ج: دَعْهُ فَإِنَّ الْحَیاءَ مِنَ الإِیمانِ» [۲۵].
یعنی: «ابن عمر گوید: پیغمبر جاز کنار یک نفر انصارى رد شد، که آن مرد برادرش را به خاطر داشتن حیاء سرزنش مى‌کرد، پیغمبر جبه آن مرد گفت: به برادرت کارى نداشته باش، چون حیاء جزء ایمان است».
۲۳- حدیث: «حدیث عِمَرانَ بْنِ حُصَیْنٍ قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ ج: الْحَیاءُ لا یَأتی إِلاّ بِخَیْرٍ» [۲۶].
یعنی: «عمران بن حصین گوید: پیغمبر جفرمود: از حیاء جز خیر و برکت نتیجه دیگرى حاصل نمى‌شود».
(البتّه حیاء را نباید با ضعف نفس و ترس و بى‌ارادگى اشتباه کرد. حیاء صفتى است که بواسطه آن انسان بر نفس خود مسلط مى‌گردد، و با اراده محکم از رذایل دورى مى‌جوید، و در برابر ناحق مانند کوه ثابت و استوار، به مبارزه مى‌پردازد، کسانى که از ترس حرفى نمى‌زنند و ضعیف و بى‌اراده هستند، صاحب حیاء محسوب نمى‌شوند).
[۲۴]- أخرجه البخاری فی: ۲ ـ كتاب الإیمان: ۳ ـ باب أُمور الإیمان. [۲۵]- أخرجه البخاری فی: ۲ كتاب الإیمان: ۱۶ باب الحیاء من الإیمان. [۲۶]- أخرجه البخاری فی: ۷۸ كتاب الأدب: ۷۷ باب الحیاء.