باب ۳۶: قرائت در نماز عشاء
۲۶۵- حدیث: «الْبَرَاءِ، أَنَّ النَّبِیَّ جكَانَ فی سَفَرٍ فَقَرَأَ فِی الْعِشَاءِ فِی إِحْدَى الرَّكْعَتَیْنِ بِالتِّینِ وَالزَّیْتُون» [۲۹۸].
یعنی: «براء گوید: در حالى که پیغمبر جدر مسافرت بود در یکى از دو رکعت اوّل نماز عشاء سوره ﴿وَٱلتِّينِ وَٱلزَّيۡتُونِ١﴾را خواند».
۲۶۶- حدیث: «جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ، أَنَّ مُعَاذَ بْنَ جَبَلٍسكَانَ یُصَلِّی مَعَ النَّبِیِّ جثُمَّ یَأْتِی قَوْمَهُ فَیُصَلِّی بِهِمْ الصَّلاَةَ، فَقَرَأَ بِهِمُ الْبَقَرَةَ قَالَ: فَتَجَوَّزَ رَجُلٌ فَصَلَّى صَلاَةً خَفِیفَةً، فَبَلَغَ ذَلِكَ مُعَاذًا، فَقَالَ: إِنَّهُ مُنَافِقٌ فَبَلَغَ ذلِكَ الرَّجُلَ، فَأَتَى النَّبِیَّ ج، فَقَالَ یَا رَسُولَ اللهِ إِنَّا قَوْمٌ نَعْمَلُ بِأَیْدِینَا، وَنَسْقِی بِنَوَاضِحِنَا وَإِنَّ مُعَاذًا صَلَّى بِنَا الْبَارِحَةَ، فَقَرَأَ الْبَقَرَةَ، فَتَجَوَّزْتُ، فَزَعَمْ أَنِّی مُنَافِقٌ فَقَالَ النَبِیُّ ج: یَا مُعَاذُ أَفَتَّانٌ أَنْتَ ثلاثًا اقْرَأْ ﴿وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا١﴾وَ ﴿سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى١﴾وَنَحْوَهَا» [۲۹۹].
یعنی: «جابر بن عبدالله گوید: معاذ بن جبل با پیغمبر جنماز خواند، سپس به سوى قوم و مردم محله‌اش برگشت و امامت نماز را براى آنان انجام داد، و سوره بقره را خواند، مردى از جماعت خارج شد و خودش تنها نماز کوتاهى را خواند، معاذ از این موضوع باخبر شد و گفت: این مرد منافق است. وقتى آن مرد از گفته معاذ نسبت به خود آگاه گردید، پیش پیغمبر جرفت و گفت: اى رسول خدا! ما جماعتى هستیم کارگر و به دست خود کار مى‌کنیم و با شتر آب به مزرعه و غیره مى‌دهیم، معاذ امامت نماز عشاء را براى ما انجام داد و سوره بقره را خواند، من که از جماعت خارج شدم (و نتوانستم با او نماز بخوانم)، معاذ گمان کرده است که من منافقم، پیغمبر جسه بار فرمود: اى معاذ! مگر شما مردم را از دین بر مى‌گردانى؟! سوره ﴿وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا﴾و ﴿سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الأَعْلَى﴾و سوره‌هاى مانند آن‌ها را بخوانید».
«نواضح: جمع ناضح است، شترى است که به آن آب مى‌کشند».
[۲۹۸]- أخرجه البخاری فی: ۱۰ كتاب الأذان: ۱۰۰ باب الجهر فی العشاء. [۲۹۹]- أخرجه البخاری فی: ۷۸ كتاب الأدب: ۷۴ باب من لم یر إكفار من قال ذلك متأولاً أو جاهلا.