باب ۵۴: دعا براى کسى که صدقه و زکات مى‌آورد
۶۵۱- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ أَبِی أَوْفَى، قَالَ: كَانَ النَّبِیُّ ج، إِذَا أَتَاهُ قَوْمٌ بِصَدَقَتِهِمْ قَالَ: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى آلِ فُلاَنٍ، فَأَتَاهُ أَبِی بِصَدَقَتِهِ، فَقَالَ: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى آلِ أَبِی أَوْفَى» [۷۰۸].
یعنی: «عبدالله بن ابى اوفى گوید: وقتى که مردم براى پیغمبر جصدقه و زکات مى‌آوردند، پیغمبر جبراى آنان دعا مى‌کرد ومى‌فرمود: خداوندا! رحمت ومغفرت خودت را بر آل فلان نازل فرما، پدرم برایش صدقه آورد وفرمود: خداوندا! رحمت و برکت خودت را بر آل ابى اوفى نازل بفرما».
وصلّى الله على سیِّدنا محمّد وعلى آله وأصحابه وأتباعه إلى یوم الدِّین.
[۷۰۸]- أخرجه البخاری فی: ۲۴ كتاب الزكاة: ۶۴ باب صلاة الإمام ودعائه لصاحب الصدقة.