باب ۵۵: مستحب بودن دو رکعت نماز قبل از نماز مغرب
۴۷۹- حدیث: «أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ قَالَ: كَانَ الْمُؤذِّنُ إِذَا أَذَّنَ، قَامَ نَاسٌ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِیِّ جیَبْتَدِرُونَ السَّوَارِیَ حَتَّى یَخْرُجَ النَّبِیُّ جوَهُمْ كَذلِكَ یُصَلُّونَ الرَّكْعَتَیْنِ قَبْلَ الْمَغْرِبِ، وَلَمْ یَكُنْ بَیْنَ الأَذَانِ وَالإِقَامَةِ شَیْءٌ» [۵۲۳].
یعنی: «انس بن مالک گوید: وقتى که مؤذن اذان (مغرب) را شروع مى‌کرد جماعتى از اصحاب بلند مى‌شدند و به عجله به سوى دیوارهاى مسجد مى‌رفتند و شروع به خواندن دو رکعت نماز مى‌کردند، وقتى که پیغمبر جاز منزل به داخل مسجد مى‌آمد آنان در حال خواندن دو رکعت نماز قبل از مغرب بودند و فاصله زیادى بین اذان و اقامه مغرب وجود نداشت». (یعنى همین که مؤذن شروع به اذان گفتن مى‌کرد اصحاب شروع به خواندن دو رکعت نماز سنّت مى‌کردند وقتى که اذان تمام مى‌شد نماز ایشان هم تمام مى‌شد و فاصله زیادى بین اذان و اقامه وجود نداشت) [۵۲۴].
[۵۲۳]- أخرجه البخاری فی: ۱۰ كتاب الأذان: ۱۴ باب كم بین الأذان والإقامة. [۵۲۴]- فتح البارى، ج ۲، ص ۸۱.