باب ۵۲: اسلام و هجرت در راه خدا و حج، گناهان پیش از خودشان را از بین مى‌برند
۷۶- حدیث: «ابْنِ عَبَّاسٍ، أَنَّ ناسًا مِنْ أَهْلِ الشِّرْكِ كانُوا قَدْ قَتَلُوا وَأَكْثَروا، وَزَنَوْا وَأَكْثَرُوا، فَأَتَوْا مُحَمَّدًا جفَقالُوا: إِنَّ الَّذی تَقُولُ وَتَدْعُو إِلَیْهِ لَحَسَنٌ لَوْ تُخْبِرُنا أَنَّ لِما عَمِلْنا كَفَّارَةً؛ فَنَزَلَ ﴿وَالَّذينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللهِ إِلهًا آخَرَ وَلا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتي حَرَّمَ اللهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَلا يَزْنُونَ﴾، وَنَزَلَ: ﴿قُلْ يا عِبادِي الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ﴾» [۸۲].
یعنی: «ابن عباس گوید: جماعتى از مشرکین که انسان‌هاى زیادى را کشته بودند، و فحشاء و زناى بسیارى مرتکب شده بودند، پیش پیغمبر جآمدند، گفتند: آنچه که تو مى‌گویى و مردم را به آن دعوت مى‌کنى چیز خوبى است، اگر به ما بگویى که اسلام باعث کفارت و پاک شدن ما از گناه‌هایى که انجام داده‌ایم مى‌گردد، مسلمان خواهیم شد. این آیه نازل شد: ﴿وَٱلَّذِينَ لَا يَدۡعُونَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ وَلَا يَقۡتُلُونَ ٱلنَّفۡسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَلَا يَزۡنُونَۚ وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ يَلۡقَ أَثَامٗا٦٨﴾[الفرقان: ۶۸].
یعنی: «مسلمانان کسانى هستند که به جز خدا معبود دیگرى را قبول ندارند، و نفسى را که خداوند محترم گردانیده نمى‌کشند مگر در مقابل حقّى که بگردنشان مى‌باشد، و مرتکب زنا نمى‌شوند و کسى که مرتکب این گناه‌ها شود به کیفر آن‌ها خواهد رسید».
و این آیه هم نازل گردید: ﴿۞قُلۡ يَٰعِبَادِيَ ٱلَّذِينَ أَسۡرَفُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ لَا تَقۡنَطُواْ مِن رَّحۡمَةِ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ يَغۡفِرُ ٱلذُّنُوبَ جَمِيعًاۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ٥٣﴾[الزمر: ۵۳].
یعنی: «به بندگان من که به نفس خود ظلم کرده‌اند بگو از رحم و محبت خدا ناامید نباشند، چون خداوند همه گناه‌ها را مى‌بخشد و به حقیقت خداوند باگذشت و مهربان است».
[۸۲]- أخرجه البخاری فی: ۶۵ كتاب التفسیر: ۳۹ سورة الزمر.