باب ۲۴: درباره نسخ حکم حدیثى که مى‌گوید: با خوردن هر چیزى که با آتش پخته شده باشد باید تجدید وضو شود
۲۰۰- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ عَبَّاسٍ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ جأَكَلَ كَتِفَ شَاةٍ ثُمَّ صَلَّى وَلَمْ یَتَوَضَّأْ» [۲۲۷].
یعنی: «عبدالله بن عباس گوید: پیغمبر جاز گوشت شانه گوسفند (که برایش پخته بودند) خورد و نماز خواند و وضو هم نگرفت». (پس با خوردن چیزهایى که با آتش پخته مى‌شود وضو واجب نمى‌گردد).
۲۰۱- حدیث: «عَمْرِو بْنِ أُمَیَّةَ، أَنَّهُ رَأَى رَسُولَ اللهِ جیَحْتَزُّ مِنْ كَتِفِ شَاةٍ، فَدُعِیَ إِلَى الصَّلاَةِ فَأَلْقَى السِّكِّینَ، فَصَلَّى وَلَمْ یَتَوَضَّأْ» [۲۲۸].
یعنی: «عمرو بن امیه گوید: در حالى که پیغمبر جمشغول جدا نمودن و خوردن گوشت بریان از شانه گوسفندى بود دیدم که او را براى خواندن نماز صدا کردند، کاردى را که در دست داشت، بر زمین گذاشت و رفت و نماز خواند و وضو هم نگرفت».
۲۰۲- حدیث: «مَیْمُونَةَ، أَنَّ النَّبِیَّ جأَكَلَ عِنْدَهَا كَتِفًا، ثُمَّ صَلَّى وَلَمْ یَتَوَّضَّأْ» [۲۲۹].
یعنی: «میمونه گوید: پیغمبر جدر منزل او مقدارى از گوشت شانه (گوسفندى را) خورد و وضو هم نگرفت».
۲۰۳- حدیث: «ابْنِ عَبَّاسٍ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ جشَرِبَ لَبَنًا فَمَضْمَضَ وَقَالَ: إِنَّ لَهُ دَسَمًا» [۲۳۰].
یعنی: «ابن عباس گوید: پیغمبر جیک مقدار شیر نوشید، سپس با آب دهانش را شست، و فرمود: شیر داراى چربى است»، (علماء گویند: مستحب است بعد از خوردن هر غذایى دهان شسته شود).
[۲۲۷]- أخرجه البخاری فی: ۴ كتاب الوضوء: ۵۰ باب من لم یتوضأ من لحم الشاة والسویق. [۲۲۸]- أخرجه البخاری فی: ۴ كتاب الوضوء: ۵۰ باب من لم یتوضأ من لحم الشاة والسویق. [۲۲۹]- أخرجه البخاری فی: ۴ كتاب الوضوء: ۵۱ باب من مضمض من السویق ولم یتوضأ. [۲۳۰]- أخرجه البخاری فی: ۴ كتاب الوضوء: ۵۲ باب هل یمضمض من اللبن.