باب ۲۲: درباره گفتن الله اکبر بر جنازه
۵۵۵- حدیث: «أَبِی هُرَیْرَةَس، أَنَّ رَسُولَ اللهِ نَعَى النَّجَاشِیَّ فِی الْیَوْمِ الَّذِی مَاتَ فِیهِ، خَرَجَ إِلَى الْمُصَلَّى فَصَفَّ بِهِمْ وَكَبَّرَ أَرْبَعًا» [۶۰۸].
یعنی: «ابوهریره گوید: روزى که نجاشى (پادشاه حبشه فوت نمود)، پیغمبر جخبر فوت او را اعلام کرد و با مردم به سوى مصلى (در بقیع) خارج شد و صف نماز (میت را) با مردم تشکیل داد و چهار بار الله اکبر گفت».
۵۵۶- حدیث: «أَبِی هُرَیْرَةَس، قَالَ: نَعَى لَنَا رَسُولُ اللهِ جالنَّجَاشِیَّ، صَاحِبَ الْحَبَشَةِ، الْیَوْمَ الَّذِی مَاتَ فِیهِ، فَقَالَ: اسْتَغْفِرُوا َلأخِیكُمْ» [۶۰۹].
یعنی: «ابو هریره گوید: همان روزى که نجاشى پادشاه حبشه فوت کرد، پیغمبر خبر فوت او را به اصحاب اعلام نمود، و فرمود: براى برادر دینى خودتان از خداوند درخواست عفو و بخشایش بکنید».
۵۵۷- حدیث: «جَابِرٍس، أَنَّ النَّبِیَّ جصَلَّى عَلَى أَصْحَمَةَ النَّجَاشِیِّ، فَكَبَّرَ أَرْبَعًا» [۶۱۰].
یعنی: «جابر گوید: اصحمه نجاشى (وقتى که فوت کرد)، پیغمبر جنماز میت را (غیابآ) بر او خواند، و چهار بار الله اکبر را در آن نماز گفت».
«اصحمه: اسم کوچک نجاشى است، و نجاشى لقبى است عام براى پادشاهان حبشه مانند کسرى براى پادشاهان ایران».
۵۵۸- حدیث: «جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ، قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ ج: قَدْ تُوُفِّیَ الْیَوْمَ رَجُلٌ صَالِحٌ مِنَ الْحَبَشِ، فَهَلُمَّ فَصَلُّوا عَلَیْهِ قَالَ: فَصَفَفْنَا، فَصَلَّى النَّبِیُّ جعَلَیْهِ، وَنَحْنُ صُفُوفٌ» [۶۱۱].
یعنی: «جابر بن عبدالله گوید: پیغمبر جفرمود: امروز یک شخص صالح و مؤمن در حبشه فوت کرده است بیایید بر او نماز بخوانید، ما هم صف تشکیل دادیم، پیغمبر جبر او نماز خواند در حالى که در چند صف پشت سر پیغمبر ایستاده بودیم».
[۶۰۸]- أخرجه البخاری فی: ۲۳ كتاب الجنائز: ۴ باب الرجل ینعى إلى أهل المیت بنفسه. [۶۰۹]- أخرجه البخاری فی: ۲۳ كتاب الجنائز: ۶۱ باب الصلاة على الجنائز بالمصلى والمسجد. [۶۱۰]- أخرجه البخاری فی: ۲۳ كتاب الجنائز: ۶۵ باب التكبیر على الجنازة أربعاً. [۶۱۱]- أخرجه البخاری فی: ۲۳ كتاب الجنائز: ۵۵ باب الصفوف على الجنازة.