باب ۵۳: حکم عمل خیرى که کافر قبل از مسلمان‌شدنش انجام داده است
۷۷- حدیث: «حَكیمِ بْنِ حِزامٍس، قَالَ: قُلْتُ یا رَسُولَ اللهِ أَرَأَیْتَ أَشْیاءَ كُنْتُ أَتَحَنَّثُ بِها فی الْجاهِلِیَّةِ مِنْ صَدَقَةٍ أَوْ عَتاقَةٍ وَصِلَةِ رَحِمٍ، فَهَلْ فیها مِنْ أَجْرٍ فَقالَ النَّبِیُّ ج: أَسْلَمْتَ عَلى ما سَلَفَ مِنْ خَیْرٍ» [۸۳].
یعنی: «حکیم بن حزام گوید: گفتم: اى رسول خدا! آیا کارهاى خوبى که به منظور عبادت در زمان جاهلیت انجام داده‌ام از قبیل نیکى و احسان و آزاد کردن بنده و به جاى آوردن صله رحم، اجر و پاداشى را دارد؟ پیغمبر جفرمود: آرى، همراه با کارهاى خوبى که قبلاً انجام داده‌اى مسلمان شده‌اى».
[۸۳]- أخرجه البخاری فی: ۲۴ كتاب الزكاة: ۲۴ باب من تصدق فی الشرك ثم أسلم.