باب ۱۵: درباره سواک
۱۴۲- حدیث: «أَبِی هُرَیْرَةَس، أَنَّ رَسُولَ اللهِ جقَالَ: لَوْلاَ أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمَّتِی أَوْ عَلَى النَّاسِ لأَمَرْتُهُمْ بِالسِّوَاكِ مَعَ كُلِّ صَلاَةٍ» [۱۶۴].
یعنی: «ابوهریره گوید: پیغمبر جفرمود: اگر براى امّتم مشقّت و ناراحتى ایجاد نمى‌کرد به آنان دستور مى‌دادم که با هر نمازى دهان خود را سواک کنند»، (ولى چون این کار براى آنان دشوار بود پیغمبر جاز این دستور خوددارى نمود).
۱۴۳- حدیث: «أَبِی مُوسى قَالَ: أَتَیْتُ النَّبِیَّ جفَوَجَدْتُهُ یَسْتَنُّ بِسِوَاكٍ بِیَدِهِ، یَقُولُ: أُعْ أُعْ وَالسِّوَاكُ فِی فِیهِ كَأَنَّهُ یَتَهَوَّعُ» [۱۶۵].
یعنی: «ابو موسى گوید: به حضور پیغمبر جرسیدم (دیدم) با سواکى که در دست دارد دهانش را سواک مى‌کند، وبه اندازه‌اى سواک را بر روى زبان و ته آن مى‌کشید که (أع أع) مى‌کرد و صدایش مانند صداى کسى بود که استفراغ مى‌کند».
«یستن: سواک را استعمال مى‌کرد».
۱۴۴- حدیث: «حُذَیْفَةَ قَالَ كَانَ النَّبیُّ جإِذَا قَامَ مِنَ اللَّیْلِ یَشُوص فَاهُ بِالسِّوَاكِ» [۱۶۶].
یعنی: «حذیفه گوید: هرگاه پیغمبر جبراى نماز شب از خواب بیدار مى‌شد، دهانش را با سواک مى‌شست».
«یشوص: مى‌مالید یا مى‌شست».
[۱۶۴]- أخرجه البخاری فی: ۱۱ كتاب الجمعة: ۸ باب السواك یوم الجمعة. [۱۶۵]- أخرجه البخاری فی: ۴ كتاب الوضوء: ۷۳ باب السواك. [۱۶۶]- أخرجه البخاری فی: ۴ كتاب الوضوء: ۷۳ باب السواك.