باب ۲۵: چیزهایى که در نماز از شرّ آن‌ها به خدا پناه برده مى‌شود
۳۴۴- حدیث: «عَائِشَةَ، قَالَتْ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ جیَسْتَعِیذ فِی صَلاَتِهِ مِنْ فِتْنَةِ الدَّجَّالِ» [۳۸۰].
یعنی: «عایشه گوید: شنیدم که پیغمبر جدر نماز از شر و فتنه دجّال به خداوند پناه مى‌برد».
۳۴۵- حدیث: «عَائِشَةَ زَوْجِ النَّبِیَّ ج، أَنَّ رَسُولَ اللهِ جكَانَ یَدْعُو فِی الصَّلاَةِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذَ بِكَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وَأَعُوذ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَسِیحِ الدَّجَالِ، وَأَعُوذ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَحْیَا وَفِتْنَةِ الْمَمَاتِ، اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْمأْثَمِ وَالْمَغْرَمِ، فقَالَ لَهُ قَائِلٌ: مَا أَكْثَرَ مَا تَسْتَعِیذُ مِنَ الْمَغْرَمِ فَقَالَ: إِنَّ الرَّجُلَ إِذَا غَرِمَ حَدَّثَ فَكَذِبَ وَوَعَدَ فَأَخْلَفَ» [۳۸۱].
یعنی: «عایشه همسر پیغمبر جگوید: پیغمبر جدر نمازش این دعا را مى‌خواند: پروردگارا! به شما پناه مى‌آورم از عذاب قبر، و به شما پناهنده مى‌شوم از شر و فتنه دجّال، و به شما پناه مى‌آورم از شرّ زندگى و مرگ، و به شما پناهنده مى‌شوم از شرّ گناه و بدهکارى، یکنفر از پیغمبر جپرسید: چرا این قدر از شرّ بدهکارى به خدا پناه مى‌برى؟ پیغمبر جفرمود: انسان وقتى که بدهکار باشد، در سخن گفتن دچار دروغ مى‌شود و در وعده دادن خلاف وعده مى‌کند».
۳۴۶- حدیث: «أَبِی هُرَیْرَةَس، قَالَ: كَانَ رَسُولُ اللهِ جیَدْعُو: اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ وَمِنْ عَذَابِ النَّارِ، وَمِنْ فِتْنَةِ الْمَحْیَا وَالْمَمَاتِ، وَمِنْ فِتْنَةِ الْمَسِیحِ الدَّجَّالِ» [۳۸۲].
یعنی: «ابو هریره گوید: پیغمبر جدعا مى‌کرد و مى‌گفت: خداوندا! از عذاب قبر و آتش دوزخ و از شرّ زندگى و مرگ و شرّ فتنه مسیح دجّال، به تو پناه مى‌آورم».
[۳۸۰]- أخرجه البخاری فی: ۱۰ كتاب الأذان: ۱۴۹ باب الدعاء قبل السلام. [۳۸۱]- أخرجه البخاری فی: ۱۰ كتاب الأذان: ۱۴۹ باب الدعاء قبل السلام. [۳۸۲]- أخرجه البخاری فی: ۲۳ كتاب الجنائز: ۸۸ باب التعوذ من عذاب القبر.