حجة الله البالغه - جلد دوم

استسقاء پیامبر جبر منبر:

روزی آن حضرت جبالای منبر خطبه می‌خواند ناگهان بیابان‌نشینی بلند شد و عرض نمود: «يَا رَسُولَ اللَّهِ هَلَكَ الْمَالُ وَجَاعَ الْعِيَالُ».«یا رسول الله مال‌ها از بین رفتند و اهل و عیال گرسنه مانده‌اند»، رسول خدا جدعای استسقا خواند در حالی که بر آسمان تکه ابری وجود نداشت، ابرها مانند کوه‌ها برخاستند و باران بارید، تا جایی که احساس خطر شد، پس فرمود: «حَوَالَيْنَا لاَ عَلَيْنَا لا يشير إلى ناحية إلا انفرجت» «دور و بر ما بباران بر خود ما نباران، به هر گوشه‌ای که اشاره می‌کرد ابر از آنجا برطرف می‌شد».