حجة الله البالغه - جلد دوم

نهی از سکوت در میان مشرکان:

رسول خدا جفرمود: «أَنَا بَرِيءٌ مِنْ كُلِّ مُسْلِمٍ أَقَامَ بين أظهر الْمُشْرِكِينَ، لا يتراءي ناراهما». «من از هر مسلمانی که در میان مشرکان اقامت گزیند بیزارم، و آتش یکدیگر را نبینند».

من می‌گویم: سببش این است که اختلاط و آمیزش با مشرکان و تکثیر سواد آن‌ها، یکی از دو نصرت به آن‌هاست، باز رسول خدا جدوری از محله‌های کفار را چنین منضبط فرمود که اگر آتشی بر بلندترین نقطه‌ای روشن شود برای آن دیگران مشاهده نگردد.