حجة الله البالغه - جلد دوم

رسول جبه ما خبر داده است که بعد از خیر، شر وجود دارد:

حضرت حذیفه س می‌فرماید: «قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَيَكُونُ بَعْدَ هَذَا الْخَيْرِ شَرٌّ كَمَا كَانَ قَبْلَهُ شَرٌّ؟ قَالَ: نَعَمْ، قُلْتُ: فَمَا الْعِصْمَةُ؟ قَالَ: السَّيْفُ، قُلْتُ: وَهَلْ بَعْدَ السَّيْفِ بَقِيَّةٌ؟ قَالَ: نَعَمْ يَكُونُ إِمَارَةٌ عَلَى أَقْذَاءٍ وَهُدْنَةٌ عَلَى دَخَنٍ، قُلْتُ: مَاذَا؟ قَالَ: ثُمَّ تَنْشَأُ دُعَاةُ الضَّلاَلَ فَإِنْ كَانَ لِلَّهِ فِى الأَرْضِ خَلِيفَةٌ جَلَدَ ظَهْرَكَ وَأَخَذَ مَالَكَ فَأَطعه وَإِلاَّ فَمُتْ وَأَنْتَ عَاضٌّ عَلَى جِذْلِ شَجَرَةٍ».«من گفتم یا رسول الله، آیا بعد از این خوبی شری خواهد بود، همانطوری که قبلاً بوده است؟ فرمود: آری، من عرض کردم: پس راه چاره چیست؟ فرمود: شمشیر، عرض کردم: آیا بعد از به کاربردن شمشیر بقایایی خواهد ماند؟ فرمود: آری، امارتی می‌باشد با ناگواری و کراهیت، و صلحی می‌باشد با دخان، عرض کردم: باز چه می‌شود؟ فرمود: باز داعیان گمراهی پدید می‌آیند، پس اگر در روی زمین خلیفه خدا باشد که به پشت تو شلاق بزند و اموال تو را مصادره کند از او اطاعت کن و اگر نه بمیر در حالی که ریشۀ درختی گاز گرفته‌ای».

من می‌گویم: فتنه‌ای که راه نجات از آن شمشیر می‌باشد، زمان مرتد شدن عرب‌ها در عهد ابوبکر صدیق س بود، اما امارت بر کراهیت و ناگواری مشاجراتی بودن که در ایام حضرت عثمان و حضرت علی باتفاق افتادند، هدنه بر دخان صلحی بود که بین امام حسن و معاویه بواقع شد، داعیان گمراه یزید در شام، مختار در عراق و امثال آن‌ها بودند تا این که امر بر عبدالملک استقرار یافت.