ستایش بر هدیه دهنده:
رسول خدا جفرمود: «مَنْ صُنِعَ إِلَيْهِ مَعْرُوفٌ فَقَالَ لِفَاعِلِهِ: جَزَاكَ اللَّهُ خَيْرًا فَقَدْ أَبْلَغَ فِى الثَّنَاءِ». «کسی که برای او کار خوبی انجام داده شد، پس برای انجام‌دهنده گفت: «جَزَاكَ اللَّهُ خَيْرًا» خدا به تو جزای خیر بدهد، او در ثناخوانی به منتها رسیده است».
من می‌گویم: جز این نیست که رسول خدا جاین لفظ را معین کرد، تا با کلامی زاید در این‌گونه موارد، زیاده‌روی و الحاح نباشد، و کمتر از این لفظ پنهان‌کردن احسان و نادیده‌گرفتن آنست، بهترین چیزی که مسلمانان به یکدیگر زنده باد می‌گویند، آنست که به یاد آخرت بیندازد، و کار را به خدا بسپارد، و این عبارت، نصاب خوبی، است که تمام آنچه را ذکر کردیم در بر می‌گیرد.