حجة الله البالغه - جلد دوم

نباید کسی بگوید عبدی و امتی:

رسول خدا جفرمود: «لاَ يَقُولَنَّ أَحَدُكُمْ عَبْدِى وَأَمَتِى كُلُّكُمْ عَبِيدُ اللَّهِ وَكُلُّ نِسَائِكُمْ إِمَاءُ اللَّهِ وَلَكِنْ لِيَقُلْ غُلاَمِى وَجَارِيَتِى وَفَتَاىَ وَفَتَاتِى وَلاَ يَقُلِ الْعَبْدُ: رَبِّى، وَلَكِنْ لِيَقُلْ: سَيِّدِى». «هیچ یکی از شما نگوید «عبدی وأمتی» همه شما عبید خداوند و همۀ زنان شما اماء (کنیزان) خدا می‌باشند، ولی بگوید»: «غلامی و جاریتی» یا بگوید «فتای و فتاتی» و هم‌چنین برده به آقایش نگوید: «ربی» بلکه بگوید: «سیدی».

من می‌گویم: زیاده‌روی در کلام و حقیر پنداشتن مردم، در اثر خودبینی و تکبر می‌باشد، و در آن دلشکنی مردم وجود دارد، و نیز وقتی که در کتب الهی نسبت بنده با خدا، به لفظ عبد تعبیر گردیده است، اطلاق آن بین خود مردم، یک نوع بی‌ادبی به شمار می‌آید.