حجة الله البالغه - جلد دوم

در دعا باید بر خدا توکل نمود:

از آن جمله است توکل: و روح توکل این است که نفس به سوی خداوند بگونه‌ای متوجه گردد که روی او اعتماد داشته باشد، و تدبیر را از او در نظر داشته باشد، و مردم را ببیند که زیر تدبیر او تحت فشار قرار دارند، چنان‌که خود او می‌فرماید: ﴿وَهُوَ ٱلۡقَاهِرُ فَوۡقَ عِبَادِهِۦۖ وَيُرۡسِلُ عَلَيۡكُمۡ حَفَظَةً﴾[الأنعام: ۶۱]. «اوست غالب بر بندگانش و می‌فرستد بر شما نگهبانان را».

رسول خدا جدر این باره اذکاری را به عنوان سنت به جا گذاشته است، از جمله توکل است: «لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ». «نیست حول و قوه‌ای به جز با خدای بزرگ و برتر». در باره این آمده است که «کنزی است از کنزهای جنت» زیرا این نفس را برای معرفت جلال و عظمت الهی آماده می‌سازد. از جمله توکل است: «بِكَ أُصُولُ وَبِكَ أَحُولُ». «به وسیله تو حمله می‌کنم و به وسیله تو برمی‌گردم». و آنچه بر این اسلوب وارد شده است، و از جمله توکل است: قول آن حضرت ج: «تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ» و قول آن حضرت ج: «اِعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَىْءٍ عِلْمًا». «بدان که خداوند بر هر چیز قادر است و بی‌شک خدا همه چیز را به علم احاطه نموده است». و امثال این‌ها.