حجة الله البالغه - جلد دوم

هرکسی از دین برگردد کشته می‌شود:

دو مجازات دیگر، ملحق با حدود می‌باشند، یکی است عقوبت هتک حرمت دین، دوم دفاع از امامت، اصل در باره اول، قول رسول خدا جاست: «مَنْ بَدَّلَ دِينَهُ فَاقْتُلُوهُ». «هر کسی که از دین برگشت او را بکشید»، زیرا لازم است که بر خروج از دین ملامت شدید باشد، و اگر نه دروازه هتک حرمت دین باز می‌گردد، رضای خداوند در این است که آیین آسمانی مانند یک امر طبیعی قرار گیرد که از آن انفکاکی نباشد، ارتداد به قولی ثابت می‌گردد که بر نفی صانع یا رسل یا تکذیب رسول یا فعلی که قصد او صراحتاً به خاطر استهزا بدین باشد، دلالت کند، و همچنین انکار یکی از ضروریات دین، خداوند می‌فرماید: ﴿وَطَعَنُواْ فِي دِينِكُمۡ﴾[التوبة: ۱۲]. «و در دینتان طعنه زنند».

زن یهودی به رسول خدا جبد و بیراه می‌گفت، مردی او را خفه کرد تا که مرد، رسول خدا جخون او را هدر قرار داد، زیرا ذمه‌گری ذمی با واردکردن طعن در دین مسلمانان و شتم و ایذا رسانی، قطع گردید.