حجة الله البالغه - جلد دوم

نذرکردن از اصول برّ محسوب نمی‌باشد:

نذر و یمین از اصول برّ نمی‌باشند، ولی وقتی کسی بر خود چیزی را واجب قرار داد و نام خدا را بر آن برد، واجب است در حق خدا و در آنچه نام خدا را یاد کرده است، کوتاهی نکند. بنابراین، آن حضرت جفرمود: «لاَ تَنْذُرُوا فَإِنَّ النَّذْرَ لاَ يُغْنِى مِنَ الْقَدَرِ شَيْئًا وَإِنَّمَا يُسْتَخْرَجُ بِهِ مِنَ الْبَخِيلِ».«نذر نکنید که در برابر تقدیر کاری انجام نمی‌دهد فقط به وسیله آن چیزی از دست بخیل بیرون آورده می‌شود».

یعنی هرگاه انسان از هر طرف در احاطه قرار گیرد، گاه وقتی صرف ‌کردن چیزی بر او آسان می‌شود، پس وقتی که خداوند او را از آن مهلکه نجات دهد طوری می‌شود که گویا گاهی به او ضرری متوجه نشده است، پس لازم است که چنین چیزی باشد که به وسیله آن از دست او آنچه را بر خود لازم کرده است و عزم او را تأکید و نیت او را بلند کند بیرون آورده شود.