هدیه، دوستی را استوار نگه میدارد:
باید دانست که با دادن عطیه، هدف استوار نگهداشتن الفت و دوستی بین مردم است، و این هدف تکمیل نمیشود، مگر به این که طرف جایزهای، مانند آن، پس بدهد؛ زیرا هدیه، هدیه دهنده را به پیش کسی که به او هدیه داده است دوست میگرداند، نه برعکس، و نیز دست دهنده بهتر، از دستگیرنده است، و کسی که میدهد، برتری دارد بر کسی که میگیرد، پس اگر از دادن جایزه عاجز ماند، باید سپاسگذاری کند، و از نعمت او یادی بکند، زیرا ستایش نخستین، اعتنا به نعمت و در دل قراردادن محبت اوست، و این عملکرد، آن کاری در پدید آوردن محبت میکند که هدیه میکند، و کسی که هدیه را نادیده میگیرد، پس او به آنچه در نظر بود مخالفت نموده مصلحت ایجاد محبت را، نقض و حق او را پنهان کرده است، و کسی که نسبت به چیزی اظهار کند که حقیقتی نداشته باشد این کذب و دروغی است، معنی قول آن حضرت ج: «كَلابِسِ ثَوْبَيْ زُورٍ» مانند کسی است که دروغ را پیراهن و شلوار خود قرار دهد، و دروغ تمام بدن او را فرا بگیرد.