رجوع در صدقه:
رسول خدا جفرمود: «لاَ تَعُدْ فِى صَدَقَتِكَ فَإِنَّ الْعَائِدَ فِى صدقته كالعائد فِي قَيْئِهِ». «که صدقه خویش را باز مگیرید، زیرا رجوع‌کننده در صدقه‌اش مانند رجوع‌کننده در استفراغ است». من می‌گویم: هرگاه صدقه کننده بخواهد صدقه‌ای را که به کسی داده پس بخرد نسبت به او مسامحت خواهد شد یا خود او خواهان مسامحت می‌شود، پس این، یک گونه برگشت در صدقه در همان مقدار مسامحت شده می‌باشد، زیرا روح صدقه نقض آن رابطه‌ای است که دل به مال دارد، و اگر در قلب او تمایلی به رجوع صدقه به صورت مسامحت باشد، کمال نقض تعلق، متحقق نمی‌گردد، کامل بودن صورت عمل، چیز مطلوبی است، و در استرداد صدقه، آن نقض می‌شود، و همین است فلسفه کراهیت مرگ در سرزمینی که از آن هجرت شده است، والله أعلم.