حجة الله البالغه - جلد دوم

کیست که در راه خدا می‌جنگد:

گفته شد: مردی می‌جنگد که غنیمت به دست بیاورد، دیگری می‌جنگد که نام و آوازه حاصل نماید، یکی دیگر می‌جنگد تا مردانگیش را بشناسند، پس کیست که در راه خدا می‌جنگد؟ رسول خدا جفرمود: «مَنْ قَاتَلَ لِتَكُونَ كَلِمَةُ اللَّهِ هِىَ الْعُلْيَا فَهُوَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ». «کسی که بجنگد تا کلمۀ الله بالا برود، او در راه خداست».

من می‌گویم: این از آنجاست که ما ذکر کردیم که اعمال جسد، و نیت روح است، و وجود و مدار اعمال بر نیت است، زیرا هیچ جسدی بدون روح، اعتباری نخواهد داشت، و گاه وقتی نیت فایدۀ عمل را می‌دهد اگر چه عمل با آن همراه نباشد، آن زمانی است که فوت عمل بنابه امر آسمانی باشد و از خود انسان در آن کوتاهی و تقصیری پیش نیاید، همین است منظور از قول رسول خدا جکه فرمود: «إِنَّ بِالْمَدِينَةِ أَقْوَامًا مَا سِرْتُمْ مَسِيرًا وَلاَ قَطَعْتُمْ وَادِيًا إِلاَّ كَانُوا مَعَكُمْ حَبَسَهُمُ الْعُذْرُ» یعنی «در مدینه کسانی هستند که با هر مسیری که شما رفته‌اید و از هر رودخانه‌ای که شما عبور کرده‌اید با شما بوده اند، آن‌ها را معذوریت در آنجا نگهداشته است»، و اگر فوت عمل بنابه تقصیری باشد، پس نیت در آن کامل نشده است تا اجر بر آن مرتب گردد.