حجة الله البالغه - جلد دوم

هرگاه کنیزکی زنا کند، آقایش به او شلاق می‌زند:

رسول خدا جفرمود: «إِذَا زَنَتْ أَمَةُ أَحَدِكُمْ، فَتَبَيَّنَ زِنَاهَا فَلْيَجْلِدْهَا الْحَدَّ، وَلاَ يُثَرِّبْ عَلَيْهَا، ثُمَّ إِنْ زَنَتْ فَلْيَجْلِدْهَا الْحَدَّ، وَلاَ يُثَرِّبْ عَلَيْهَا». «هرگاه کنیز یکی از شما زنا کرد و زنایش ثابت گردید باید بر او حد را اجرا کند، تنها توبیخش نکند، باز اگر زنا کرد باید بر او حد اجرا کند و فقط توبیخش نکند».

من می‌گویم: فلسفه‌اش این است که انسان شرعاً مأمور است که از حریم خود معاصی را دفع نماید و طبعاً هم سرشت او بر همین است، و اگر حد به جز پیش امام مشروع نمی‌گشت، آقا نمی‌توانست آن را در بسیاری صورت به اجرا بگذارد، و دفاع از اهل و افراد خانواده متحقق نمی‌شد، و اگر مقدار معین برای حد تعیین نمی‌گردید، تجاوزگر، از حد تجاوز نموده، به هلاک ‌کردن یا رسانیدن درد زایدی می‌رسید. بنابر این، آن حضرت جفرمود: «لاَ يُثَرِّبْ».