حجة الله البالغه - جلد دوم

روزه سپری است:

رسول خدا جفرمود: «الصِّيَامُ جُنَّةٌ».«که روزه سپری است»، من می‌گویم: این از آنجاست که از شرّ شیطان و نفس، مردم را مصون نگه می‌دارد، و انسان را از این که تحت تاثیر آن‌ها قرار بگیرد، دور نگه می‌دارد، و او برخلاف نفس و شیطان وامی‌دارد. بنابراین، شایسته است که معنی سپربودن آن، زمانی تکمیل می‌گردد که مردم زبان خود را از گفتار و کردار شهوانی پاک نگهدارد، و به این سوی، در قول رسول خدا ج: «فَلاَ يَرْفُثْ» اشاره شده است، و هم‌چنین از افعال درندگی، نیز خود را کنار بزند که در این قول رسول خدا ج: «وَلاَ يَصْخَبْ» به آن اشاره گردیده است، و به سوی اقوال در این قولش: «سَابَّهُ» و به سوی افعال در این قول: «قَاتَلَهُ» اشاره رفته است، اما قول آن حضرت ج: «فَلْيَقُلْ: إِنِّي صَائِمٌ».«بگوید که: من روزه دارم» بعضی فرموده است که: این را به زبان بگوید، و بعضی دیگر فرموده که: این را در دل خود بگوید، و بعضی در فرض و نفل فرق قایل شده‌اند که در فرایض به زبان بگوید و در نوافل به قلب، مجال همۀ این توجیهات وجود دارد.