حجة الله البالغه - جلد دوم

قواعد سلام‌گفتن:

و هم‌چنین مصافحه، دست‌بوسی و امثال آن، رسول خدا جفرمود: «يُسَلِّمُ الصَّغِيرُ عَلَى الْكَبِيرِ، وَالْمَارُّ عَلَى الْقَاعِدِ، وَالْقَلِيلُ عَلَى الْكَثِيرِ». «کوچک بر بزرگ، رگهذر بر نشسته و افراد کم، بر بسیار سلام بگویند»، و نیز فرمود: «يُسَلِّمُ الرَّاكِبُ عَلَى الْمَاشِى». «سواره بر پیاده سلام بگوید».

من می‌گویم: مروج بین مردم این است که واردشونده در خانه بر صاحب خانه و کوچک بر بزرگ‌تر سلام بگوید، رسول خدا‌ی این روش را به جا گذاشت ولی وقتی خودش بر کودکانی گذر می‌نمود بر آنان سلام می‌گفت، و نیز چون بر زنان می‌گذشت به آن‌ها سلام می‌گفت، زیرا می‌دانست که در بزرگداشت کسی که خداوند به او عظمت و شرافت بخشیده است گردهم آوردن پراکندگی‌های کشور، وجود دارد، و در این یک گونه خودپسندی هست، لذا بزرگان را موظف کرد که تواضع به جا آورند و کودکان را موظف نمود تا که به احترام بزرگان قایل باشند، چنان‌که فرمود: «مَنْ لَمْ يَرْحَمْ صَغِيرَنَا وَلَمْ يُوَقِّرْ كَبِيرَنَا فَلَيْسَ مِنَا». «کسی که بر کودکان ما رحم و برای بزرگان ما احترام قایل نباشد او از ما نیست».

جز این نیست که وظیفه سوار، سلام ‌گفتن بر پیاده مقرر گردید، زیرا سوار در قلب مردم بیمی و در نفس خود عظمتی داشت به او تأکید گردید تا تواضع کند.