حجة الله البالغه - جلد دوم

از جمله حرج‌ها حاجتی است که توقف از آن مشکل قرار گیرد:

از آن جمله حاجتی است که توقف از آن، مشکل باشد، مانند این که شام حاضر باشد، زیرا بسا اوقات نفس به آن اشتها دارد، و بسا اوقات غذا از بین می‌رود، و مانند تدافع اخبثین، زیرا با اشتغال نفس به آن، فایده نماز از دست می‌رود، اختلافی در میان این حدیث: «لاَ صَلاَةَ بِحَضْرَةِ طَعَامٍ» و حدیث «لا تؤخروا الصلاة لطعام ولا غيره» وجود ندارد، زیرا می‌توان هر یکی را بر صورت یا معنی حمل نمود که مراد از حدیث دوم نفی وجوب در حضور طعام است تا باب تعمق مسدود گردد، و تأخیر نکردن نماز برای طعام وظیفه کسی است که از شر تعمق در امان باشد، مانند آن که افطار صائم و عدم آن، مبنی بر دو حالت می‌باشد، یا تأخیر نماز برای کسی است که اشتهایش برای غذا شدید باشد، یا خطر ضایع‌ شدن غذا وجود داشته باشد، و عدم تأخیر در غیر این صورت می‌باشد، این مأخوذ از حال علّت است.