حجة الله البالغه - جلد دوم

قنوت الصبح:

در باره خواندن دعای قنوت در نماز صبح احادیث مختلفی روایت شده و بنابراین، مذاهب صحابه و تابعین مختلف می‌باشند، و به نظر من خواندن و ترک آن هردو برابر اند، نخواندن آن مگر در حادثۀ بزرگی یا کلمات کوتاهی به صورت خفا قبل از رکوع در نزد من پسندیده‌تر است؛ زیرا احادیث گواه‌اند بر این که دعا علیه رِعل و ذکوان [۲]، اول بود و سپس ترک گردید، اگرچه این بر نسخ مطلق دلالت ندارد، ولی به این اشاره می‌کند که قنوت سنت مستمری نیست، یا ما می‌گوییم که وظیفۀ راتبی نیست، و همین است منظور از قول صحابی که فرمود: «أَىْ بُنَىَّ مُحْدَثٌ» یعنی مواظبت بر آن امر تازه‌ای است، رسول خدا جو خلفای او به هنگام وقوع حادثه و پیش‌آمدی برای مسلمانان و علیه کفار بعد از رکوع یا قبل از آن دعا می‌کردند، و آن را بدین شکل که به هنگام حادثه نخوانند ترک ندادند.

[۲] اسم دو قبیله است از بنی سلیم.