حجة الله البالغه - جلد دوم

غسل میت:

رسول خدا جدر باره غسل‌دادن دخترش (زینب) فرمود: «اغْسِلْنَهَا وِتْراً ثَلاَثاً أَوْ خَمْساً أَوْ سَبْعاً بِمَاءٍ وَسِدْرٍ وَاجْعَلْنَ فِى الآخِرَةِ كَافُورًا». «او را فرد بشویید، سه بار یا پنج بار یا هفت بار، و در آخرین بار کافور بریزید»، و نیز فرمود: «ابْدَأْنَ بِمَيَامِنِهَا، وَمَوَاضِعِ الْوُضُوءِ مِنْهَا». «که از دست راست و مواضع وضو شروع کنید»، من می‌گویم که: اصل در غسل‌دادن مردگان، این است که بر غسل زندگان حمل بشود، زیرا که خود او آن را در زندگی به کار می‌گرفت، و همین را غسل‌کنندگان در حق خود به کار می‌برند، پس چیزی بالاتر در احترام مرده از این نیست، و به برگ کنار و اضافه‌کردن شستن‌ها از آن جهت دستور داد که مرض گمانگاه جمع‌شدن چرک و وسخ [۸]و بدبویی است.

و به کافور به این خاطر امر فرمود که خاصیت آن این است که هرکجا به کار گرفته شود به زودی در آنجا تغییر نمی‌آید، و نیز گفته شده است که: از فواید کافور این است که حیوان موذی به آن، نزدیک نمی‌شود.

و آغاز از جانب راست، به آن خاطر است که غسل مرده مانند غسل زنده باشد، و تا احترام این اعضا به جا آورده شوند.

[۸] چرک بدبویی.