حجة الله البالغه - جلد دوم

اذکار ماه ذوالحجۀ:

رسول خدا جدر دهۀ اول ذوالحجه به کثرت ذکر، دستور داده است، و از صحابه، تابعین و ائمه مجتهدین به طور مستفیض ثابت است که روز عرفه و ایام تشریق تکبیر گفته‌اند و نزدیک‌ترین صورتش این است که بعد از هر نماز از نماز فجر روز نهم ذوالحجه گرفته تا آخرین روزهای ایام تشریق (که روز سیزدهم باشد) بگوید: «اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ، لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ، وَاللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ وَلِلَّهِ الْحَمْدُ» (و به دعاهای نماز و غیره که گذشتند مراجعه شود).

خلاصه این که هر کسی بر خواندن این دعاها صبر و حوصله نشان داده و بر خواندن آن‌ها در همین حالات مداومت نماید، و در آن‌ها بیندیشد، آن به جای ذکر دایم به حساب می‌آید، و مصداق آیۀ ﴿وَٱلذَّٰكِرِينَ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَٱلذَّٰكِرَٰتِ﴾[الأحزاب: ۳۵]. «و مردان و زنانى که خداوند را بسیار یاد مى‏کنند» قرار می‌گیرد، والله أعلم.