حجة الله البالغه - جلد دوم

طعام باید پس از وصول، به فروش برسد:

رسول خدا جفرمود: «مَنِ ابْتَاعَ طَعَامًا فَلا يَبِعْهُ حَتَّى يَسْتَوْفِيَهُ». «کسی که طعامی را می‌خرد آن را تا تحویل نگرفته است نفروشد»، برخی گفته است: این حکم مختص به طعام است؛ زیرا از نظر و معامله بیشتر مورد توجه است، و استفاده از آن بدون از بین ‌رفتنش ممکن نیست، پس وقتی آن را تحویل نگرفته باشد امکان دارد فروشنده در آن تصرف کرده باشد، پس این قضیه در قضیه خواهد شد، برخی دیگر فرموده‌اند که: این حکم در منقولات است، زیرا مظنۀ تغییر و تعییب‌اند، لذا از آن خصومت و درگیری پدید می‌آید، حضرت عبدالله بن عباس بفرموده است: «وَلاَ أَحْسِبُ كُلَّ شَىْءٍ إِلاَّ مِثْلَهُ». «فکر نمی‌کنم، مگر این که هر چیز مانند آنست»، و این بر آن علتی که ذکر کردیم بهتر می‌تواند قیاس کرده شود.