روزه‌داری که به فراموشی بخورد:
رسول خدا جفرمود: «مَنْ نَسِيَ وَهُوَ صَائِم فَأَكَلَ أَوْ شَرِبَ فَلْيُتِمَّ صَوْمه, فَإِنَّمَا أَطْعَمَهُ اللَّه وَسَقَاهُ».«اگر روزه داری به فراموشی خورد و نوشید، روزه خود را به پایان برساند، زیرا خداوند به او طعام و آب داده است». من می‌گویم: جز این نیست که او در باره روزه در اثر فراموشی معذور قرار داده شد، نه در امری دیگر، زیرا روزه هیأت و شکل یاد دهنده ندارد، برخلاف نماز و احرام حج که هردو هیأتی دارند از قبیل استقبال قبله و برهنه شدن از لباس دوخته، لذا روزه‌دار سزاوار بود تا معذور قرار گیرد.