حجة الله البالغه - جلد دوم

سنن انبیاء در باره روزه:

سنن انبیاء درباره روزه، مختلف بوده است، حضرت نوح ÷ روزۀ دهر می‌گرفتند، حضرت داوود روزی روزه بود روز دیگر افطار می‌کرد، حضرت عیسی ÷ یک روز روزه می‌گرفت و دو روز افطار می‌کرد.

رسول خدا جدر حق خود چنین بود، آنقدر روزه می‌گرفت که گفته می‌شد هیچ افطار نمی‌کند، و چنان افطار می‌کرد که گفته می‌شد هیچ روزه نمی‌گیرد، و یک ماه کامل را روزه نمی‌گرفت، مگر ماه مبارک رمضان را، زیرا روزه‌گرفتن مانند: تریاک است، و تریاک باید به قدر معالجۀ مرض به کار گرفته شود.

چون قوم نوح ÷ مزاج‌های شدیدی داشتند چنان‌که در بارۀ آن‌ها روایت‌هایی مرویست، و حضرت داوود نیروی و متانت داشت، چنان‌که آن حضرت جفرمودند: «وَكَانَ لا يَفِرُّ إِذَا لاقَى». «که وقتی با دشمن برخورد می‌کرد فرار نمی‌کرد»، و حضرت عیسی ÷ ضعیف بود که اهل و مالی نداشت، پس هر یکی مناسب به حال خویش روشی را اختیار نمود، و پیامبر ما جبه فواید روزه و افطار عارف و آگاه بود، و بر مزاج خویش و آنچه برایش مناسب بود آگهی داشت، پس مناسب به مصلحت وقت، آنچه را خواست اختیار نمود، و برای امت خویش روزه‌هایی را اختیار فرمود.