حجة الله البالغه - جلد دوم

درجه و مقام مجاهدین پیش خداوند:

رسول خدا جفرمود: «إِنَّ فِى الْجَنَّةِ مِائَةَ دَرَجَةٍ أَعَدَّهَا اللَّهُ لِلْمُجَاهِدِينَ..» الحدیث، «بدون شک که در جنت صد درجه وجود دارد که خداوند آن‌ها را برای مجاهدان تدارک دیده است».

من می‌گویم: فلسفه‌اش این است که بالا قرار گرفتن مکان در دارالجزا تمثیلی برای بالارفتن مقام و پایه پیش خداست، و آن از آنجاست که نفس، سعادت خود را از راه اطلاع ‌یابی از جبروت و غیره به دست می‌آورد، و نیز سبب مشتهرگشتن شعایر و دین خداوند و سایر آنچه خداوند مشتهر بودن آن‌ها را می‌پسندد، می‌باشد. بنابراین، پاداش آن اعمالی که مظنۀ این دو خصلت بودند، به درجات در جنت عنایت گردیدند، پس در باره تلاوت‌کننده قرآن آمده است که «اقْرَأْ وَارْتَقِ وَرَتِّلْ كَمَا كُنْتَ تُرَتِّلُ فِى الدُّنْيَا». «بخوان و برو بالا و با ترتیل بخوان هم چنانکه در دنیا با ترتیل می‌خواندی».

و در باره جهاد آمده است که آن سبب رفع درجات است؛ زیرا عمل او عزت دین را در بر داشت، پس پاداشش، به مثل آنچه عملش در بر داشت، داده می‌شود، باز بلند شدن پایه و مقام به چندین صورت می‌باشد، پس هر صورتی به یک درجه‌ای در جنت متمثل می‌گردد، و جز این نیست که فاصله هر درجه‌ای از آن درجۀ دیگر مانند فاصله آسمان و زمین است؛ زیرا این منتهای آن فاصله فوقانی است که در علوم بشر جا دارد، پس آن در دارالجزاء همان‌گونه متمثل می‌شود که در علوم آن‌ها جای گرفته است.