حکمت در تشدید دیه:
اصل در دیه این است که باید مال هنگفتی واجب گردد تا از عهدۀ آن نتوانند برآیند، و از اموال آن‌ها بکاهد، و آن را مهم دانسته در پرداخت آن در مشقت و زحمت قرار گیرند تا که این برای آن‌ها زجر و توبیخی باشد، و این مقدار با مختلف‌بودن اشخاص، مختلف می‌باشد.
اهل جاهلیت آن را به ده شتر مقدر نموده بودند، پس وقتی که عبدالمطلب دید که با پرداخت این مقدار دست از قتل برنمی‌دارند آن را تا صد شتر رسانید، و رسول خدا جاین را به جا گذاشت، زیرا عرب‌ها در آن روزها شتردار بودند، البته آن حضرت جپی برد که مشروعیت این دیه برای عرب و عجم و سایر مردم جهان است، و همه شتر ندارند، پس از طلا هزار دینار و از درهم دوازده هزار درهم و از گاوها دویست گاو و از گوسفندها دو هزار گوسفند مقرر فرمود.