قراءت سوره فاتحه:
سپس سوره فاتحه سوره‌ای از قرآن با ترتیل بخواند که حروف‌ها را کشیده و بر آخر آیه‌ها وقف کند، و در نماز ظهر و عصر آهسته و در صبح، مغرب و عشا به جهر بخواند، و اگر مقتدی است بر او واجب است که خاموش باشد و گوش کند، پس هرگاه امام قراءت را به جهر بخواند مقتدی نباید در اسکات‌ها بخواند، البته اگر امام آهسته بخواند مقتدی اختیار دارد که بخواند یا خیر، پس اگر خواند، فاتحۀ الکتاب را بخواند، اما بگونه‌ای که در قرائت خللی وارد نگردد، و این اولی‌ترین قول به نزد من است، و بدین شکل می‌توان در میان احادیث تطبیق داد.
حکمت آن اینست که در نص آمده است که قراءت همراه با امام موجب تشویش قراءت امام قرار می‌گیرد، تدبر در قراءت فوت و با تعظیم قرآن مخالف است، و بر مقتدی‌ها لازم قرار داده نشده که در نمازهای سرّی قراءت بخوانند؛ زیرا هرگاه عوام بخواهند حروف قرآن را تصحیح نموده بخوانند و آن هم با دستجمعی، هیاهوی پدید می‌آید که موجب تشویش قرار می‌گیرد، پس نهی از تشویش مسجل گردید، و آنچه منجر به امر منهی عنه قرار می‌گیرد را بر آن‌ها لازم قرار ندادند، و برای کسی که توان دارد اختیار داده شد، و این منت‌های رحمت خداوندی است.