شرع مقدس اسلام بر جمع و اجتماع دستور می‌دهد:
بنابراین معانی، توجه خاص تشریع به این مبذول گردیده است که نماز جمعه و جماعت برگزار گردند، و در این، به انجام، ترغیب، و از ترک، ترغیب شدید، به کار گرفته شود.
اشاعت بر دو گونه است: یکی اشاعت در محل است. دوم اشاعت در شهر. اشاعت در محل در وقت هر نماز متیسر می‌باشد، و اشاعت در شهر فقط یک بار بعد از مدت زمانی مانند هفته‌ای، متیسر می‌شود، لذا اشاعت اولی در جماعت می‌باشد، و در این باره رسول خدا جفرموده است: «نماز جماعت بر نماز تنها بیست و هفت درجه برتری دارد» و در روایت دیگر: «بیست و پنج درجه» آمده است.
و رسول خدا جبه صراحت یا به اشاره، فرموده است که از وجوهات ترجیح جماعت بر نماز تنها، این است که وقتی یکی وضو بگیرد و آن را به نحو احسن انجام دهد، سپس فقط به خاطر نماز بلند شده راهی مسجد شود، راه رفتن او، در حکم نماز قرار می‌گیرد، و قدم‌هایی که بر می‌دارد کفارۀ گناهان او می‌باشند، و دعاهای مسلمانان پشت سر، شامل حال او می‌شوند، و در انتظار کشیدن نماز، معنی رباط، (مرزداری) اعتکاف و غیره وجود دارد، باز او به یکی از این دو امر، اهتمام نورزید، مگر برای یک نکته بلیغی که در نظر آن حضرت جمجسم گردیده بود، و ما آن را قبلاً ذکر کردیم، به آن مراجعه شود، و در حقی که باطل در حوش و حول او نمی‌آید، به هیچ وجه گزافی وجود ندارد.