حجة الله البالغه - جلد دوم

مناقب صحابه در چند امر واضح می‌شوند:

اصل در مناقب صحابه چند امر است:

از آنجمله این که رسول خدا جبر یک هیأت نفسانی اطلاع یابد که انسان را برای واردشدن در جنت آماده سازد، چنانکه بر ابوبکر اطلاع یافت که در او فخر و غرور نیست، و این از کاملترین خصلت‌هاست که درهای بهشت مثال آن قرار می‌گیرند، لذا رسول خدا جفرمود: «أَرْجُوا أَنْ تَكُونَ مِنْهُمْ». «امیدوارم تو از کسانی باشی که از همه درهای جنت ندا داده می‌شوند».

راجع به حضرت عمر س فرمود: «مَا لَقِيَكَ الشَّيْطَانُ سَالِكًا فَجًّا قَطُّ إِلاَّ سَلَكَ فَجًّا غَيْرَ فَجِّكَ» «برخورد نمی‌کند با تو شیطان در راهی مگر این که به راهی دیگر می‌رود».

و نیز فرمود: «فَإِنْ يَكُ فِى أُمَّتِى أَحَدٌ مِّنَ الْمُحَدَّثِيْنَ فَإِنَّهُ عُمَرُ». «اگر یکی از امت من از جمله کسانی باشد که باو از غیب صحبت می‌شود پس او عمر است».

از آن جمله این‌که: در خواب ببیند یا در قلبش چنین چیزی القا گردد که بر راسخ‌شدن قدم او در دین دلالت کند، چنان‌که حضرت بلال س را دید که در جنت در جلوی او راه می‌رود، آپارتمانی برای حضرت عمر س در جنت دید، و نیز دید که او پیراهن بلندی پوشیده است، و نیز آن حضرت جپس خوردهای شیر خود را به او داد و آن‌ها را به دین و علم تعبیر نمود.

از آنجمله است: دوستی و محبت آن حضرت جبا ایشان و احترام‌ دادن و همدردی ‌کردن با آن‌ها و سبقت آن‌ها در اسلام، همه این‌ها ظاهر و روشن هستند که این‌ها نمی‌باشند مگر در اثر پرشدن قلب از ایمان.