حجة الله البالغه - جلد دوم

فضیلت مدینه:

رسول خدا جفرمود: «لاَ يَصْبِرُ عَلَى لأْوَاءِ الْمَدِينَةِ أَحَدٌ مِنْ أُمَّتِى إِلاَّ كُنْتُ لَهُ شَفِيعًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ». «هیچ کسی از امت من بر مشقت و گرفتاری‌های مدینه صبر نمی‌کند، مگر این که من در روز قیامت شفیع او قرار خواهم گرفت».

من می‌گویم: فلسفۀ این فضیلت این است که آباد ساختن مدینه اعلایی برای شعایر دین است، پس این فایده‌ای است که به دین برمی‌گردد، حضور در این مواضع و واردشدن در مسجد آن، وضعی را به یاد می‌آورد که آن حضرت جدر آن قرار داشت، و این فایده‌ای است که به نفس مکلف برمی‌گردد.

رسول خدا جفرمود: «إِنَّ إِبْرَاهِيمَ حَرَّمَ مَكَّةَ فَجَعَلَهَا حَرَامًا وَإِنِّى حَرَّمْتُ الْمَدِينَةَ» «حضرت ابراهیم ÷ مکه را حرام نموده حرم قرار داد، و من میدنه را حرام کردم».

من می‌گویم: در این حدیث اشاره‌ای است که در دعای آن حضرت جوقتی که با پختگی همت و تأکید اراده باشد، در نزول امیدها و توقعات تأثیر خواهد داشت، والله أعلم.