سخاوت روح زکات است:
باز نیاز پدید آمد که فضایل انفاق و ترغیب در آن بیان گردد، و پرداخت آن با رغبت و سخاوت نفس باشد که این، روح زکات است، و مصلحت راجع به تهذیب نفس، با این استوار میماند، نیز از امساک و بخیلی در آن نکوهش شود، زیرا بخیلی مبدأ ضرر رسیدن به مانع زکات است، و آن ضرر رسیدن یا در دنیاست، چنانکه یک فرشته میگوید: «اللَّهُمَّ أَعْطِ مُنْفِقًا خَلَفًا» و فرشته دیگر میگوید: «اللَّهُمَّ أَعْطِ مُمْسِكًا تَلَفًا» یعنی «به انفاقکننده عوض بده و به بخیل خسارت وارد کن».