حجة الله البالغه - جلد دوم

جود:

و از آن جمله است جود: زیرا حبّ مال و حب نگهداری آن، بسا اوقات بر دل غالب می‌آید و از هر طرف آن را فرا می‌گیرد، پس هرگاه انسان بر انفاق آن، تسلط یافت و به آن پروایی نکرد، آن جود نام دارد، جود این نیست که مال ضایع کرده شود، و خود مال فی نفسه چیز ناپسندی نیست، زیرا آن نعمتی است بزرگ. رسول خدا جفرمود: «اتقوا الشح فإن الشح أهلك من قبلكم حملهم على أن سفكوا دماءهم». «از بخل بپرهیزید که آن گذشتگان را از بین برد، آنان را بر خونریزی و حلال قراردادن محرمات، وادار نمود». و نیز فرمود: «لاَ حَسَدَ إِلاَّ فِى اثْنَيْنِ..» الحدیث، «که غبطه فقط در دو چیز هست»، در حدیث آمده است: «أو يأتي الخير بالشر؟ فقال: إنه لا يأتي الخير بالشر، وإن مما ينبت الربيع ما يقتل حبطا أو يُلِمُّ» سؤال گردید که «آیا خیر سبب پدیدآمدن شر می‌باشد؟ فرمود: خیر، ولی گاهی آنچه در فصل بهار می‌روید در اثر بد هضمی می‌کشد، یا به کشتن نزدیک می‌کند». آن حضرت جفرمود: «مَنْ كَانَ مَعَهُ فَضْلُ ظَهْرٍ فَلْيَعُدْ بِهِ عَلَى مَنْ لاَ ظَهْرَ لَهُ وَمَنْ كَانَ لَهُ فَضْلٌ مِنْ زَادٍ فَلْيَعُدْ بِهِ عَلَى مَنْ لاَ زَادَ لَهُ فَذَكَرَ مِنْ أَصْنَافِ الْمَالِ حَتَّى رَأَيْنَا أَنَّهُ لا حَقَّ لأَحَدٍ مِنَّا فِي فَضْلٍ». «کسی که سواری اضافی دارد آن را به کسی بدهد که سواری ندارد، و کسی که توشۀ اضافی دارد آن را به کسی بدهد که توشه ندارد، پس انواع مال را یاد نمود، تا جایی که ما پنداشتیم که هیچ یکی از ما در چیزهای اضافی، حقی ندارد». جز این نیست که در این باره، با شدیدترین وجه، ترغیب نمود، زیرا مردم به جهاد مشغول بودند و مسلمانان نیاز داشتند، و در این سماحة، نظم دین و آیین و ابقای زندگی مسلمانان باهم جمع گردیدند.