حجة الله البالغه - جلد دوم

زدن شتر فراری به تیر:

شتری فرار نمود، مردی آن را به تیر زد، پس آن را نگهداشت، پس رسول خدا جفرمود: «إِنَّ لِهَذِهِ الإِبِلِ أَوَابِدَ كَأَوَابِدِ الْوَحْشِ، فَإِذَا غَلَبَكُمْ مِنْهَا شَىْءٌ، فَافْعَلُوا بِهِ هَكَذَا». «بدون شک این شترها هم نوع فراری دارند مانند وحشی‌های فراری، پس وقتی بعضی از آن‌ها بر شما غالب آمد با آن‌ها چنین رفتار کنید». من می‌گویم: چون اکنون آن وحشی شده است پس حکمش حکم شکار قرار می‌گیرد.

رسول خدا جدر باره گوسفندی سؤال گردید که کنیزکی دید آن دارد می‌میرد، پس سنگی را شکافت و آن را ذبح نمود، رسول خدا جبه خوردن آن دستور داد.

گفته شد که: برخی طعام بگونه‌ای است که ما با خوردن آن احساس حرج می‌کنیم؟ فرمود: «لا يَتَخَلَّجَنَّ فِي صَدْرِكَ شَيْئًا ضَارَعْتَ فِيهِ النَّصْرَانِيَّةَ». «نباید در دلت چیزی شبیه به نصرانیت تحریف شده وارد کند».

گفته شد: یا رسول الله ما شتر را نحر و گاو را ذبح می‌کنیم و در شکمش بچه‌ای می‌یابیم، آیا آن را بیندازیم یا بخوریم؟ فرمود: «كلوه إن شئتم فإن ذكاته ذكاة أمه». «بخورید آن را اگر دلتان خواست، زیرا ذکات آن ذکات مادرش می‌باشد».