نباید در معین‌کردن مهریه بیش از حد غلو کرد:
رسول خدا جفرمود: «مَنْ أَعْطَى فِى صَدَاقِ امْرَأَتِهِ مِلْءَ كَفَّيْهِ سَوِيقًا أَوْ تَمْرًا فَقَدِ اسْتَحَلَّ». «هر کسی در مهریه همسرش یک کف سویق [۲٩]یا خرما داد زن بر او حلال می‌شود»، اما رسول خدا جدر مهریه همسرانش و دخترانش دوازده و نیم اوقیه [۳۰]داد، حضرت عمر فاروق س فرمود: «لا تغالوا في صدقات النساء فإنها إن كانت مكرمة في الدنيا أو تقوى عند الله لكان أولاكم بها نبي الله ج» الحدیث، «در باره مهریه زنان زیاده‌روی نکنید، زیرا اگر این زیاده‌روی عزتی در دنیا یا تقوای در نزد خداوند می‌بود، پس سزاوارتر از شما رسول خدا جمی‌بود..».
من می‌گویم: فلسفه در تقرر مهریه این است که مناسب است مهریه از چیزهایی باشد که مردم به آن‌ها بخیلی می‌ورزند، و آن حیثیت و وقعتی داشته باشد، و مناسب است پرداختش موافق به عرف قوم عادتاً متعذر نباشد، و این مقدار نصاب مناسبی است موافق به آن در آن روزها مردم قرار داشتند، و همچنین بیشتر مردم بعد از او چنین بودند، البته برخی مردم ثروتمند که مانند پادشاهان بر تخت قرار گرفته‌اند چنین نمی‌باشند.
[۲٩] سویق: آرد نرم، آرد جو یا گندم. [۳۰] اوقیه: جزئی از رطل، یک دوازدهم رطل، وزنه‌ای معادل هفت مثقال، اواقی جمع، وقیه هم می‌گویند.